بررسی پاسخ سیستم دفاعی آنتی اکسیدان طحال و اریتروسیت ها به اثرات-N استیل سیستئین در کاهش سمیت پاراکسون در موش صحرایی

پاراکسون به عنوان یک ارگانوفسفره، متابولیت فعال پاراتیون است که به طور وسیع در کشاورزی استفاده می شود. آنتی اکسیدان ها سلول ها را از استرس اکسیداتیو محافظت می کنند. در این مطالعه اثر N – استیل سیستئین (NAC) در کاهش استرس اکسیداتیو ناشی از پاراکسون در طحال و اریتروسیت های موش صحرایی بررسی شد.
در این مطالعه تجربی، موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه کنترل (روغن ذرت به عنوان حلال پاراکسون)، گروه پاراکسون (mg/kg 7/0)، گروه NAC (mg/kg 160) و گروه پاراکسون-NAC به صورت داخل صفاقی دریافت کردند. بعد از 24 ساعت، موش ها بی هوش و بافت طحال جدا و خون از قلب حیوانات گرفته و اریتروسیت ها تهیه شد. سپس فعالیت آنزیم های سوپراکسیددیسموتاز (SOD)، کاتالاز (CAT)، گلوتاتیونS – ترانسفراز (GST) و غلظت گلوتاتیون (GSH) و مالون دی آلدئید (MDA) توسط روش بیوشیمیایی تعیین شد.
پاراکسون با افزایش فعالیت آنزیم های SOD وGST و کاهش غلظت GSH در طحال و اریتروسیت ها و افزایش فعالیت CAT و غلظت MDA در اریتروسیت ها و کاهش فعالیت CAT در طحال می شود. تجویز NAC تاحدی مانع تغییرات این پارامترها می شود.
پاراکسون با تولید رادیکال های آزاد و کاهش غلظتGSH باعث استرس اکسیداتیو در طحال و اریتروسیت ها می شود. تجویزNAC به عنوان آنتی اکسیدان از طریق حذف رادیکال های آزاد و افزایش سنتز گلوتاتیون تا حدی باعث کاهش سمیت پاراکسون می شود.