طراحی و آزمون مدلی از متغیرهای درونی سازی لاغری، خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش آیندهای خطر اختلالات خوردن در دختران دانشجو

اختلالات خوردن یکی از مهم ترین اختلالات روان شناختی در زنان می باشد. علل گوناگونی همانند درونی سازی لاغری و خودشیءانگاری می توانند به وجود آوردنده اختلالات خوردن باشد. هدف از پژوهش حاضر، طراحی و آزمودن مدلی از متغیرهای درونی-سازی لاغری، خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی به عنوان پیش آیندهای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می باشد.
مدل طراحی شده پژوهش حاضر روی 302 دانشجوی دختر دانشگاه شیراز آزموده شد. به منظور سنجش متغیرها، پرسشنامه نگرش خوردن (Eating Attitude Test)، پرسشنامه شکل بدنی (Body ShapeQuestionnaire)، پرسش نامه خودشی ء انگاری (Self-Objectification Questionnaire) پرسش نامه درونی سازی لاغری- ایده آل (Ideal-Body stereotype scale revised) به کار برده شد. مدل پیشنهادی پژوهش بر اساس مدل سازی معادلات ساختاری (Structural Equation Modeling) و توسط ویراست هجدهم نرم افزار AMOS انجام گرفت. جهت آزمودن اثرهای واسطه ای در مدل پیشنهادی و تعیین معنی داری آن ها، روش کوهن و کوهن به کار گرفته شد.
با توجه به معنی داری مسیرهای مستقیم «درونی سازی لاغری و خودشیءانگاری»، «خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی» و «نارضایتی بدنی و خطر اختلالات خوردن» می توان بیان داشت که میانجی گری خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی در مسیر درونی سازی لاغری به خطر اختلالات خوردن وجود دارد.
درونی سازی لاغری پیش آیندی مناسب و خودشیءانگاری و نارضایتی بدنی میانجی مناسبی برای اختلالات خوردن در دانشجویان دختر می باشد.