اساس بیوشیمیایی فوائد روزه

با عنایت به پیشرفت های شگرف اخیر در باره پرخوری و ضد آن یعنی گرسنگی و تاثیرات آنها بر سلامت، درک ما از تاثیر این رفتارها بر سلامتی به مراتب عمیق تر شده است. انسان موجودی است که در طی هزاران سال زندگی به خوبی به گرسنگی خو گرفته است. زیرا بر خلاف روزگار فعلی غذا به وفور و عند المطالبه در دسترس ما نبوده است. بر این اساس تغذیه ممتد و بلاوقفه با عادات چندین هزاران ساله ما در تناقض است. طبیعتا بدن ما با چنین رفتاری سازگار نبوده و منطقی است که انتظار وقوع بیماری های متعدد ناشی از این رفتار را داشته باشیم. بر عکس روزه حالتی است که بدن ما طی ده ها هزار سال با آن سازگار گشته است . مطالعات نشان می دهند که با فاصله انداختن بین دو وعده غذایی که در روزه به بهترین نحو اتفاق می افتد مسیر mTOR2 غیر فعال شده و متعاقب آن فرایند فیزیولوژیک خود خوری درون سلولی (اتوفاژی) فعال می گردد. خودخوری موجب سالم شدن سلولها، کاهش سرعت پیری و کاهش روند بیماری های تحلیل برنده عصبی می گردد. از طرف دیگر کاهش فعالیت mTOR اثرات مثبت بر سرطان و دیابت نوع 2 می گذارد. در این نوشتار مکانیسم هایی که از طریق آن روزه می تواند موجب سلامتی ما گردد مورد تفحص قرار گرفته است.