اندازه بحرانی گرو ه های پژوهشی و بررسی آن در ایران

اندازه گرو ه های پژوهشی، یکی از عوامل بسیار مهمی است که کیفیت کار تحقیقاتی را تحت تاثیر قرار م یدهد. دانشمندان در ابتدا تصور م یکردند که هر چه تعداد اعضای گرو ه های پژوهشی افزایش یابد، کیفیت کار پژوهشی نیز بالا م یرود و یک ارتباط خطی بین کمیت و کیفیت گروه تحقیقاتی وجود دارد. اما مطالعات اخیر به صورت تجربی و نظری ثابت کرد که این ارتباط خطی بین کمیت و کیفیت گروه، تا یک حد خاصی حاکم است و پس از آن، افزایش بیشتر در تعداد اعضای گروه تاثیر چندانی در ارتقاء کیفیت پژوهش نخواهد داشت و د که براساس نوع رشته علمی متفاوت است. 􀀯􀀯 دن پیدا م یکند. این حد خاص، توده بحرانی حد بالا نامیده ش 􀀯􀀯 گروه تمایل به قطعه قطعه ش مطالعات آماری روی جامعه علمی ایرانی در رشت ه های علوم زیستی و پزشکی نشان داد که اندازه گرو ه های پژوهشی بسیار پایی نتر از توده بحرانی حد بالا م یباشد و نیاز جدی در جهت ارتقا کمیت گرو ه های پژوهشی ایران احساس م یشود.