بررسی ساختاری و محتوایی قصیده «نغمات الاشواق» محمدرضا حکیمی

ادبیات و زبان شعر از آغاز به عنوان ابزاری در اختیار جریان های سیاسی و اعتقادی بوده است. در همین راستا ستیزه ها و انقلاب های شیعیان در عصر اموی و عباسی در گسترش و تقویت ادب شیعه به ویژه در حوزه شعر نقش مهمی ایفا کرده است. تاکنون شاعران شیعه بی شماری پیرامون حادثه عاشورا و در مدح ائمه قلم فرسایی کرده اند که از میان آنها می توان به محمدرضا حکیمی اشاره کرد. او چند قصیده به زبان عربی سروده است که مهم ترین آنها «نغمات الاشواق» نام دارد. حکیمی در این قصیده به مدح ائمه اطهار، به ویژه امام رضا (ع) می پردازد و در خلال مدح خود، نظام سیاسی - اجتماعی اسلام را به خواننده باز می شناساند. پژوهش حاضر با تکیه بر روش توصیفی- تحلیلی به بررسی جنبه های ساختاری و محتوایی قصیده مذکور می پردازد. شاعر در این قصیده افکار و عناصر خیال را در راستای هدف شعری خود که بیان حقانیت ائمه و مدح ایشان است، به کار می گیرد. این قصیده از وحدت موضوع و انسجام اندیشه برخوردار است و شاعر در آن با به کارگیری ترفندهایی از قبیل انسجام دستوری وواژگانی بر یکپارچگی متن افزوده است.