مالکیت فکری پیش نیاز توسعه پایدار

مالکیت فکری به حقوقی قابل اطلاق است که به صاحبان آن حق بهره وری و بهره برداری از فعالیت های فکری و ابتکاری شان را می دهد و دارای ویژگی ارزش و ماهیت اقتصادی از یک سو و قابلیت داد و ستد از سوی دیگر می باشد هرچند موضوع آن شیء معین مادی نیست. از آنجایی که حق بر توسعه یکی از حقوق بنیادین در نسل سوم حقوق بشر است؛ چگونه و در چه فرایندی می توان از حقوق مالکیت فکری در راستای رسیدن به توسعه پایدار در جوامع گوناگون بالاخص جوامع توسعه نیافته استفاده کرد به طوری که ضمن توجه ویژه به این نکته اساسی که علم و تکنولوژی در طول قرن ها بر اساس اشتراک افراد در دانش بشری توسعه یافته اند، در عین حال با رعایت مالکیت فکری، انگیزه اختراع و ابتکار را در مخترعان و مبتکران زنده نگه داشت و آن را گسترش داد و به این ترتیب موجبات توسعه پایدار در جوامع مذکور شد که این پاسخ به این سئوال محوری، در این نوشته با رعایت نظرگاه نویسنده کتاب مورد نقد و بررسی، تا حدودی ارتباط رعایت حقوق مالکیت فکری و توسعه پایدار را روشن می سازد.