بررسی الگوهای توسعه در شهر ساری با استفاده از رهیافت اکولوژی سیمای سرزمین

توسعه شهرها یکی از پدیده های مهم اقتصادی و اجتماعی است که تاثیرات بسیار زیادی بر عملکرد سامانه های اکولوژیکی به جا می گذارد. از این رو بررسی و تحلیل الگوهای رشد و توسعه شهرها با استفاده از فنون سنجش از دور، سامانه اطلاعات جغرافیایی و سنجه های سیمای سرزمین نقش مهمی در مدیریت و برنامه ریزی شهرها و کاهش تخریب محیط زیست به عهده دارند. پژوهش حاضر نیز در این راستا به بررسی الگوهای رشد و توسعه شهر ساری و بخش هایی از پیرامون آن پرداخته است. بدین منظور با پردازش تصاویر چندزمانه لندست در سال های 1371، 1377، 1381 و 1389، نقشه های کاربری/ پوشش زمین در منطقه مطالعه شده تهیه شد. سپس با استفاده از روش پس از طبقه بندی (روی هم گذاری نقشه ها)، کاربرد مجموعه ای از سنجه های سیمای سرزمین در سطح کلاس (شامل سنجه های PD، MPS، ED، LPI و ENN) و توسعه سنجه R (در محیط نرم افزار ArcGIS 9.3) در سطح لکه، به بررسی تغییرات کاربری سکونتگاهی و الگوهای توسعه آن پرداخته شد. نتایج حاصل از این پژوهش نمایانگر توسعه کاربری سکونتگاهی در منطقه مطالعه شده در سال های اخیر است که با رشد لکه های قدیمی توسعه یافته (افزایش مقادیر MPS، ED و LPI و کاهش P و ENN)، کاهش الگوی رشد درونی کاهش و در پی آن افزایش الگوی رشد بیرونی همراه بوده است.