تاثیر اصلاح شیمیایی سطح نانوذرات اکسیدآهن بر مورفولوژی و خواص مکانیکی پوشش های پلی-یورتان

در این مطالعه نانوذرات اکسیدآهن توسط 3- آمینو پروپیل تری متوکسی سیلان (APTMS) با هدف ایجاد پراکنش مناسب در ماتریس پلی یورتانی اصلاح شد. طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و کدورت سنج برای بررسی میزان اتصال سیلان روی سطح نانوذرات استفاده شد. از مقادیر مختلفی از نانوذرات اکسیدآهن اصلاح شده و اصلاح نشده برای تهیه نانوکامپوزیت های پلی یورتانی استفاده می شود. پراکنش نانوذرات در ماتریس پلیمری توسط میکروسکوپ الکترونی روبشی گسیل میدانی (FE-SEM) مورد مطالعه قرار گرفت. از آزمون کشش و میکروسکوپ الکترونی روبشی به ترتیب برای بررسی خواص مکانیکی و رفتار شکست نانوکامپوزیت ها استفاده شد. نتایج بدست آمده از آزمون FTIR و کدورت سنج نشان داد که گروه های آلکوکسی سیلان به طور موفقیت آمیزی بر روی سطح نانوذرات متصل شدند. نتایج آزمون های کشش نشان داد که افزودن نانوذرات اکسیدآهن اصلاح شده به پوشش پلی یورتان بهبود استحکام کششی و انرژی در نقطه شکست را باعث می گردد.