مطالعه مقاومت به ضربه پوشش های پلی یورتان

استفاده از پوشش های آلی به منظور حفاظت از زیرآیند های مختلف امری متداول محسوب می شود که سبب پدیدار شدن کاربردهای گسترده پوشش ها در حوزه های مختلف شده است، زیرا می توان با استفاده از لایه ای نازک از سازه هایی با ارزش بالا حفاظت کرد. در این میان، خواص مکانیکی پوشش ها از اهمیت فوق العاده زیادی برخوردار است. زیرا پوشش با هر نوع کاربردی، اولین و مهم ترین ویژگی که باید داشته باشد پایداری در برابر شرایط مختلف محیطی است. بنابراین، در انتخاب پوشش ها توجه به خواص مکانیکی پوشش امری ضروری و اجتناب ناپذیر است. یکی از ویژگی هایی که در مورد پوشش ها از اهمیت فوق العاده زیادی برخوردار است، مقاومت پوشش در برابر ضربه است. از ضربه به عنوان یکی از حادترین شرایط اعمال نیرو به پوشش یاد می شود که موضوعی پیچیده بوده و ابعاد مختلفی از آن همچنان ناشناخته مانده است. در این گزارش به مطالعه مقاومت به ضربه یکی از پرکاربردترین پوشش های آلی یعنی پلی یورتان ها پرداخته شده است. بنابراین، پس از بیان رفتار پوشش های آلی در برابر ضربه و همچنین نوع تنش وارد شده به پوشش در هنگام اعمال ضربه به تحقیقات انجام گرفته در زمینه بهبود مقاومت به ضربه پوشش های یورتانی پرداخته خواهد شد. نتایج بررسی شده در این تحقیق نشان دادند که نوع ایزوسیانات در مقاومت به ضربه پوشش های پلی یورتانی موثر بوده و با تغییر نوع ایزوسیانات از هگزا متیلن دی ایزوسیانات به ایزوفورن دی ایزوسیانات مقاومت به ضربه از 60 به Kg cm 70 می رسد. نوع گسترش دهنده زنجیر، عاملیت آن و درصد وزنی مورد استفاده نیز بر مقاومت به ضربه موثر بوده، طوریکه می توان با استفاده از عامل گسترش دهنده الکلی سه عاملی به میزان 15% وزنی به مقاومت به ضربه Kg cm 95 دست یافت. استفاده از پلیمرهای شاخه ای و نانوذرات در پوشش های پلی یورتان، روش های دیگری هستند که سبب بهبود مقاومت به ضربه و افزایش آن تا Kg cm100 می شوند.