بیان و تعیین خصوصیات فتوپروتئین i-Photina به عنوان یک پروتئین کارآمد

امروزه استفاده از فتوپروتئین ها به واسطه سیگنال کم پس زمینه ای جایگاهی ویژه یافته است. از بین فتوپروتئین های رایج اکثر مطالعات روی فتوپروتئین اکورین متمرکز شده است. اما به دلیل پایین بودن شدت سیگنال و نیز بالا بودن سرعت خاموشی آن در سنجش های HTS (High-Throughput Screening) چندان کارآمد نمی باشد. در این راستا محققین در سال 2004 سه فتوپروتئین ارتقاء یافته به منظور تشخیص مقادیر ناچیز کلسیم به نام های Photina، i-Photina و c-Photina تولید کردند. این فتوپروتئین ها به واسطه سیگنال دهی قوی و نیز بادوام تر خود نسبت به موارد مشابه، دریچه ی نوینی را به روی کاربرد بیولومینسانس در سنجش های HTS گشوده اند و در حال حاضر فرم تجاری این سه فتوپروتئین توسط شرکت هایی از جمله Axxam و PerkinElmer عرضه می گردد. در این تحقیق فتوپروتئین i-Photina به دلیل شدت سیگنال بالاتر و همچنین پایداری نسبتا مناسب آن نسبت به دو فتوپروتئین دیگر جهت مطالعه انتخاب شد.
ابتدا ترجیح کدونی ژن i-Photina بر اساس سلول های پستانداران و E. coli تنظیم گردید. سپس توالی مربوطه سنتز و در باکتری E. coli بیان شد. در مرحله بعد مقایسه ای بین خصوصیات بیولومینسانسی i-Photina و اکورین صورت گرفت.
نتایج به دست آمده نشانگر حدود 14 برابری شدت سیگنال i-Photina نسب به اکورین می باشد. همچنین حساسیت به Ca2+ در i-Photina کمی کم تر از اکورین به دست آمد. سایر خصوصیات همچون پایداری پروتئین، طیف نشری و سرعت خاموشی در دو فتوپروتئین تفاوت قابل توجهی نشان ندادند.
فتوپروتئین i-Photina علاوه بر اینکه جایگزینی مناسب برای اکورین در سنجش های HTS می باشد، می تواند به عنوان کاندیدی بالقوه برای ایجاد جهش های ژنتیکی به منظور بهبود خصوصیات بیولومینسانسی نیز مطرح گردد.