تاثیر مداخله شنیداری بر پاسخ های فیزیولوژیک مردان ورزشکار در دوره بازیافت پس از فعالیت ورزشی

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر مداخله شنیداری بر برخی پاسخ های قلبی-تنفسی و متابولیکی مردان ورزشکار در دوره بازیافت پس از یک جلسه فعالیت ورزشی وامانده ساز بود. در این مطالعه ی نیمه تجربی 10 مرد ورزشکار، با میانگین و انحراف استاندارد سن 44/2±22 سال، قد 78/3±175 سانتی متر و وزن 65/4±4/69 کیلوگرم، به صورت داوطلبانه و به روش همگذری در مطالعه ی حاضر شرکت کردند. آزمودنی ها در 2 جلسه ی متوالی با فاصله زمانی 72 ساعت با استفاده از آزمون بروس تا حد واماندگی به فعالیت پرداختند. سپس شرکت کنندگان پس از واماندگی در 2 جلسه، بدون موسیقی و با گوش دادن به موسیقی با ضرب آهنگ تند، ریکاوری شدند. متغیرها (ضربان قلب، برون ده قلبی، حجم ضربه ای، تهویه دقیقه ای، حجم جاری، تعداد تنفس دردقیقه، اکسیژن مصرفی و فشار خون) در ثانیه های 30، 60، 90 و120 دوره ی بازگشت به حالت اولیه اندازه گیری شدند. نتایج مطالعه نشان داد، گوش دادن به موسیقی تند در دوره بازگشت به حالت اولیه، موجب کاهش معنی دار برون ده قلبی، حجم ضربه ای، حجم جاری و اکسیژن مصرفی و افزایش معنی دار نسبت تبادل تنفسی می شود(05/0>P). مطالعه ی حاضر نشان داد، گوش دادن به موسیقی تند بلافاصله پس از پایان فعالیت ورزشی شدید، موجب کاهش کارایی دستگاه قلبی- تنفسی و تمایل دستگاه سوخت و ساز، به سمت متابولیسم بی هوازی می شود.