برنامه ریزی آبیاری گوجه فرنگی گلخانه ای با استفاده از تشت تبخیر کلاس A

ایران یکی از کشورهای مناطق خشک و نیمه خشک جهان است و همواره با معضل کمبود آب مواجه می باشد. استفاده از کشت های گلخانه ای راهکاری موثر برای کاهش مصرف آب و افزایش تولید محصولات کشاورزی است. اعمال مدیریت صحیح آبیاری در گلخانه باعث استفاده بهینه از منابع آب، خاک و کود را در تولید محصولاتی با کمیت و کیفیت خوب امکان پذیر می سازد. به این منظور، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طی سال های 1389 و 1390 در گلخانه مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی استان اصفهان اجرا شد که دور آبیاری در سه سطح به عنوان کرت اصلی (یک، دو و سه روز یکبار) و مقدار آبیاری در سه سطح به عنوان کرت های فرعی (ETc 75%، ETc 100% و ETc 125%) بود. نتایج نشان داد که اثر سطح آبیاری بر عملکرد، تعداد میوه در بوته و وزن متوسط یک گوجه فرنگی معنی دار بوده و بر کارآیی مصرف آب معنی دار نبود. بیشترین عملکرد (77/6 کیلوگرم بر متر مربع) و کمترین عملکرد (52/4 کیلوگرم بر متر مربع) به ترتیب مربوط به تیمارهای 125 و 75 درصد تبخیر از تشت کلاس A و مقدار آب مصرفی در تیمارهای مذکور به ترتیب حدود 3/0 و 19/0 متر مکعب برای هر متر مربع بود. کارآیی مصرف آب در تیمارهای آزمایش بین 25 تا 28 کیلوگرم به ازای هر متر مکعب آب بود. عدم تاثیر سطوح مختلف آب بر کارآیی مصرف آب، با توجه به این که تاثیر سطوح مختلف آب بر عملکرد معنی دار بوده، ممکن است در اثر کم آبیاری گیاه بوده باشد. همچنین، نتایج نشان داد که بین تیمارهای دور آبیاری از لحاظ صفات فوق تفاوت معنی داری مشاهده نشد. آنالیز خاک گلدان ها در پایان آزمایش نشان داد که شوری در سطح گلدان ها نسبت به عمق آن ها بیشتر است که به خاطر تبخیر از سطح و در نتیجه تجمع املاح در این منطقه می باشد. شوری در دور آبیاری یک روز (F1)، با این که گلدان ها هر روز آبیاری شده بودند، بسیار زیاد بود و به dS/m 8 رسید که نشان می دهد آبیاری هر روزه و با حجم کم نتوانسته املاح را شسته و به عمق خاک انتقال دهد. براساس نتایج به دست آمده و با در نظر گرفتن مسئله کمبود آب، سهولت کار و صرفه جویی در نیروی کارگری، تیمار آبیاری 125% تبخیر از تشت کلاس A و دور آبیاری سه روز قابل توصیه اند.