پاسخ کارایی نیتروژن، فسفر و روی شنبلیله به ترکیب کودهای شیمیایی و بیولوژیک در کشت گلخانه ای

به منظور بررسی تاثیر ترکیب کودهای بیولوژیک و شیمیایی بر ماده خشک، جذب و کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و روی گیاه شنبلیله، آزمایشی در گلخانه پژوهشی دانشگاه شهرکرد در قالب طرح پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار انجام شد. هشت تیمار آزمایشی شامل شاهد (عدم مصرف کود)، اوره، اوره+ سولفات روی، اوره+ ازتوباکتر، اوره+ میکوریزا، اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر، اوره+ سولفات روی+ میکوریزا و اوره+ سولفات روی+ میکوریزا+ ازتوباکتر مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که بین تیمارهای مختلف کودی از نظر جذب و کارایی مصرف نیتروژن، فسفر و روی، اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0 P≤). بیشترین کارایی زراعی نیتروژن، فسفر و روی (به ترتیب با میانگین 60، 96 و 198 گرم بر گرم) در تیمار اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر حاصل شد. تیمار اوره+ میکوریزا دارای بیشترین کارایی جذب فسفر (7/18 درصد) بود و اختلاف آن با سایر تیمارها، بجز تیمار اوره+ سولفات روی، معنی دار بود (05/0 P≤). بیشرین کارایی فیزیولوژیک روی در تیمار اوره+ سولفات روی به دست آمد که اختلاف معنی داری با تیمارهای اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر و کاربرد توام دو منبع بیولوژیک نداشت. بیشترین ماده خشک (292 گرم در متر مربع) نیز در تیمار اوره+ سولفات روی+ ازتوباکتر به دست آمد. به طور کلی، استفاده از کودهای بیولوژیک، به ویژه ازتوباکتر، همراه با کود اوره و سولفات روی نه تنها در افزایش ماده خشک ثر است، بلکه با افزایش کارایی کودهای شیمیایی می تواند بهره وری کشت گلخانه ای شنبلیله را افزایش دهد.