مقایسه مکمل سازی حاد کربوهیدرات و ال کارنیتین بر زمان واماندگی فعالیت فزاینده و تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری مردان ورزشکار دانشگاهی

امروزه استفاده از مکمل های ورزشی، روشی مرسوم برای جلوگیری از کم آبی و تخلیه ذخایر انرژی بدن، در فعالیت طولانی مدت فزاینده به شمار می رود. مکمل سازی حاد کربوهیدرات و ال کارنیتین احتمالا بر زمان رسیدن به واماندگیو تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری ناشی از فعالیت فزاینده مردان ورزشکار دانشگاهی موثر است.
روش پژوهش: چهل ورزشکار مرد دانشگاهی به صورت تصادفی هدف دار به عنوان نمونه در این پژوهش مشارکت و در 4 گروه (دارونما، مکمل سازی کربوهیدرات،مکمل سازی ال کارنیتین و مکمل سازی ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین) تقسیم شده، با مکمل سازی 3 ساعت قبل از فعالیت، با حجم مکمل 500 سی سی، به اجرای فعالیت ورزشی وامانده ساز پرداختند. زمان رسیدن به واماندگی، تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری و میزان درک فشار ثبت و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. به منظور محاسبه میانگین و انحراف استاندارد تمامی پارامترها و آنالیز معنی داری تفاوت در بین گروه ها (تغییرات ضربان قلب دوره ریکاوری) به وسیله تحلیل واریانس (4×2) با آزمون تعقیبی بونفرونی و تفاوت در زمان خستگی از تحلیل واریانس یک طرفه، ازSPSS19 استفاده گردید.
مکمل سازی حاد کربوهیدرات پاسخ معنی داری در بهبود زمان رسیدن به واماندگی داشت (0/05≥P) درحالی که مکمل سازی حاد ال کارنیتین پاسخ معنی داری بر اجرای فعالیت ورزشی وامانده ساز نداشت. با این وجود، مکمل سازی حاد ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین پاسخ معنی داری بهتری بر زمان رسیدن به واماندگی داشت (0/05≥P). درحالی که مکمل سازی جداگانه و ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین پاسخ معنی داری در بازگشت بهتر ضربان قلب دوره ریکاوری و میزان درک فشار نداشت.
در فعالیت ورزشی فزاینده، استفاده از مکمل سازی ترکیبی کربوهیدرات و ال کارنیتین بهتر از مکمل سازی کربوهیدرات یا ال کارنیتین به صورت جداگانه است.