بررسی میزان و عوامل مرتبط با شرکت در فعالیت های ورزشی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی

یکی از عوامل مهم و راهبردی توسعه اقتصادی و اجتماعی هر دولت و ملتی، توسعه ی منابع انسانی و بهسازی نیروی انسانی است. عدم تحرک نه تنها موجب توقف رشد، بلکه موجب افسردگی، بروز رفتارهای نابهنجار و از دست دادن شور و نشاط زندگی می شود. ورزش یک راهبرد مناسب و کارآمد برای تامین سلامت جسمانی و روانی افراد است. امروزه متخصصان به ورزش به عنوان راهبردی اثربخش در ایجاد آرامش و کاهش استرس می نگرند. به همین منظور تحقیق حاضر به بررسی عوامل مرتبط با شرکت و عدم شرکت برخی از کارکنان در فعالیت های ورزشی پرداخته است. روش تحقیق پیمایشی و روش گردآوری داده ها میدانی است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل تمامی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی بقیه الله (عج) و حجم نمونه 385 نفر و به صورت تصادفی طبقه ای تعیین شد. برای توصیف داده-های زمینه ای پژوهش از آمار توصیفی و همچنین از آمار استنباطی و آزمون همبستگی پیرسون، آزمون تحلیل واریانس و آزمون t مستقل استفاده شد. عوامل عدم انگیزه، استرس، خستگی روانی، معلولیت جسمانی و محدودیت جسمانی به عنوان عوامل محدودکننده شخصی و همچنین نداشتن فرصت و وقت، داشتن مسئولیت و نبود امکانات و تجهیزات ورزشی به عنوان عوامل محدودکننده سازمانی کارکنان دانشگاه بقیه الله (عج) در فعالیت های ورزشی بود. بین عوامل پنج گانه شخصیتی با میزان حضور در فعالیت ورزشی نیز رابطه معناداری به جز در مولفه روان رنجوری مشاهده نشد.به نظر می رسد که عوامل انگیزاننده متعددی برای حضور کارکنان دانشگاه در ورزش وجود دارد و همچنین می توان با برطرف نمودن عوامل محدودکننده، میزان این حضور را افزایش داد.