تعیین ارتباط بیوریتم (سیکل جسمانی) با عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته های انفرادی استان

هدف از تحقیق حاضر تعیین ارتباط بین بیوریتم با عملکرد ورزشی ورزشکاران رشته های انفرادی استان همدان از نظر سیکل جسمانی می باشد. روش تحقیق این پژوهش توصیفی-همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ورزشکاران رشته های انفرادی شرکت کننده در مسابقات استانی، استان همدان در سال 1391-1390 بود. تعداد 216 نفر را بر اساس جدول کرجسی و مورگان به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری شامل نرم افزار بیوریتم و پرسشنامه عملکرد ورزشکاران (چاربونیو، 2001) با پایایی 91/0 بود. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از آزمون های استنباطی نظیر ضریب همبستگی پیرسون،آزمون کای اسکوئر، تی تست مستقل و آنالیز واریانس یک راهه استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که بین انرژی جسمانی وعملکرد ورزشکاران ارتباط معنی داری وجود دارد) 05/0P<). همچنین نتایج آزمون آنالیز واریانس یک طرفه ارتباط معنی داری را بین حالت های مختلف سیکل جسمانی با عملکرد ورزشکاران نشان داد) 01/0P<)؛ همچنین نتیجه آزمون تعقیبی توکی بالاترین سطح عملکرد ورزشکارن را مربوط به زمان هایی که سیکل جسمانی بالای خط صفر(67/17) قرار دارد و پایین ترین عملکرد در هنگامی که سیکل در نقطه بحرانی(12) و یا پایین خط صفر (36/15) قرار داشت نشان داد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که قرار گرفتن سیکل جسمانی در موقعیت های مختلف می تواند عملکرد ورزشکاران را تحت تاثیر قرار دهد.