بررسی پاسخ های فیزیومتابولیک و الگوی اجرای مهارت هنگام مسابقه تکواندو

درک متابولیسم غالب هنگام ورزش، شاخص مطلوب در تعیین آمادگی فیزیولوژیک ورزشکاران، استعدادیابی و طراحی تمرین بشمارمی آید.دراین پژوهش الگوی تغییرات غلظت لاکتات خون وتواترضربان قلب به منزله مقیاس شدت کار(پاسخ های فیزیومتابولیک) و نسبت فعالیت شدید به فعالیت سبک به عنوان فاکتور مدت طی مسابقات تکواندو بررسی شده است. 12 تکواندوکار کمربند مشکی با سابقه تمرینی بیش از 6 سال، سن 09/3±16/22 سال، قامت 58/6±66/178 سانتی متر، وزن 51/14±75/69 کیلوگرم و نسبت چربی 5±90/11 درصد درطرح داوطلبانه شرکت کردند.مشخصات آنتروپومتریک وظرفیت عملی آزمودنی ها با تست درمانده ساز بروس روی تردمیل الکتریکی(ml/min/kg 61/4±22/46)برآوردگردید.سپس شاخص نسبی حداکثر توان بی هوازی به روش RAST معادل (08/1±8/9 وات بر کیلوگرم) محاسبه شد. ورزشکاران به سبک المپیک در گروه های وزنی تکواندو تفکیک شدند و دریک مسابقه هم طراز مسابقه واقعی شرکت کردند. پیش از شروع مبارزه و در آخر هر راند مسابقه، تغییرات ضربان قلب و لاکتات خون اندازه گیری شدند. برای تعیین زمان فعالیت شدید به فعالیت سبک در هر سه راند مسابقه از دوربین فیلم برداری دیجیتال استفاده شد. ضربان قلب قبل از شروع مسابقه 31/4±80/51 درصد حد اکثر ضربان قلب و در راندهای 1، 2 و 3 به ترتیب 16/5± 89، 87/3±19/91 و 92/2±42/93 درصد حداکثر ضربان قلب بدست آمد. لاکتات خون قبل از مسابقه 89/0±4/2 میلی مول در لیتر و در راندهای 1، 2 و 3 به ترتیب 78/1±50/9، 95/0±99/10 و 90/1±23/13 میلی مول در لیتر بدست آمد. نسبت فعالیت شدید به فعالیت سبک در دامنه های 1 به 3 تا 1 به 4 بدست آمد. یافته های این مطالعه آشکار می کند که سوخت و ساز غالب درمسابقات تکواندو، مسیر گلیکولیتیک بوده و شدت اجرای تکنیک مسابقات در سطح بیشینه انجام می گیرد که برای مربیان می تواند در طراحی تمرینات آمادگی یا پیش فصل مسابقه و هنگام استعدادیابی تکواندوکاران راهگشا باشد.