سبک های یادگیری پیشرفت تحصیلی دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران

هدف کلی این تحقیق، بررسی ارتباط سبک یادگیری با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان کشاورزی و منابع طبیعی بود. جامعه آماری این پژوهش، همه ی دانشجویان پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران بودند (3859=N)، که 265 نفر از آنان بر اساس فرمول کوکران با روش نمونه گیری طبقه ای با انتساب متناسب به عنوان نمونه آماری گزینش شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ای دو بخشی شامل ویژگی های فردی و سیاهه ی سبک های یادگیری کلب استفاده شد. روایی پرسشنامه بر پایه نظر شماری از اعضای هیئت علمی ترویج و آموزش کشاورزی و صاحب نظران مربوط تایید شد. برای تعیین پایایی بخش های مختلف پرسشنامه از تتای ترتیبی استفاده شدکه مقدار آن برای اجزای پرسشنامه بین 77/ 0- 86/ 0= θ بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها، با توجه به ماهیت و سطح اندازه گیری اسمی سبک های یادگیری، از روش های آماری ناپارامتری کای اسکویر و کروسکال والیس استفاده شد. نتایج نشان دادند که سبک یادگیری بیشتر دانشجویان «جذب کننده» می باشد و بین سبک های یادگیری و پیشرفت تحصیلی رابطه ی معناداری وجود دارد و سبک های یادگیری دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی متفاوت اند.