بررسی سلامت روان و ارتباط آن با اختلات اسکلتی - عضلانی در سالمندان ورزشکار و غیرورزشکار

فعالیت بدنی در دوران سالمندی رو به کاهش می رود. این درحالی است که سازمان جهانی بهداشت اولین شاخص سلامتی یک جامعه را میزان فعالیت بدنی و تحرک جسمانی در آن جامعه دانسته است. از طرفی کاهش فعالیت بدنی می تواند فاکتورهای روانی و جسمانی در افراد را نیز تحت تاثیر قرار دهد. هدف از تحقیق حاضر بررسی سلامت روان و رابطه ی آن با دردهای اسکلتی-عضلانی در سالمندان ورزشکار و غیر ورزشکار شمال شهر تهران بود. در این تحقیق 205 نفر از سالمندان شمال شهر تهران به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سلامت روان و میزان اختلالات و دردهای اسکلتی-عضلانی آنها با استفاده از پرسشنامه ی سلامت عمومی(GHQ) و پرسشنامه ی عمومی نوردیک (NMQ) سنجیده شد. به منظور تجزیه و تحلیل های آماری، از روش t مستقل، آزمون یومن ویتنی و رگرسیون لوجیستیک استفاده شد. نتایج نشان داد که تفاوت سطح کلی سلامت روان و تمامی موئلفه های آن در گروه ورزشکار نسبت به غیر ورزشکار معنی دار بود. رگرسیون لوجیستیک نیز دردهای گردن و زانو را در میزان افسردگی و عملکرد اجتماعی سالمندان پیش بینی کرد(p<0.05). با توجه به نتایج تحقیق حاضر احتمالا برخورداری از فعالیت بدنی منظم بتواند اثر معنی داری بر سلامت روان سالمندان و بهبود آن را دارا باشد. همچنین شاید اختلالات و دردهای اسکلتی-عضلانی بتواند یک عامل اثرگذار و مرتبط با افسردگی و کارکرد اجتماعی و روابط کاری در سالمندان باشد.