نسبت هنر با تعلیم و تربیت اخلاقی از نگاه آیریس مرداک

مرداک به عنوان هنرمند و فیلسوفی نوافلاطونی نوویتگنشتاینی در تمامی آثار خود به دنبال تبیین ارتباط منطقی میان هنر و تعلیم و تربیت اخلاقی است. تقاطع میان فلسفه هنر و فلسفه اخلاق از دغدغه های اصلی اوست. او بر این باور است که هنر خوب توانایی تربیت اخلاقی دارد و می تواند به استکمال اخلاقی کمک کند و تلاش دارد نشان دهد هنر به دلیل «انکشاف از واقعیت» و استفاده از «خیال» شرایط دستیابی به فضیلت را فراهم می آورد. او برای تبیین منطقی ارتباط میان هنر و تربیت اخلاقی دو مسیر را توضیح می دهد در تقریر نخست، مرداک مسیر را این گونه طراحی می کند: هنر به واسطه استفاده از خیال توان دیدن حقیقت و توجه به واقعیت را پیدا می کند و با آمدن خیال توهم، که به دلیل آمیخته بودن با امور غیر واقعی مادر همه رذائل است از میان برداشته می شود و در نتیجه با از میان برداشتن رذائل، فضائل جایگزین آن می شود و در نتیجه، انسان به زیست اخلاقی دست پیدا می کند. در تقریر دوم، هنر به دلیل آمیختگی با خیال، واقعیت را منکشف می کند و نفس انکشاف واقع، فضیلت و زیست اخلاقی را به دنبال دارد.