ارزیابی دستور آموزشی در کتاب های آموزش زبان فارسی به غیرفارسی زبانان

تحقیق حاضر به ارزیابی دستور آموزشی دوره ی مقدماتی در چهار کتاب در زمینه ی آموزش زبان فارسی به غیر فارسی زبانان می پردازد. این بررسی براساس رویکرد ارتباطی و به ویژه چارچوب دستور آموزشی چندشرما (2002) انجام شده است. در این ارزیابی، بازبینه (=چک لیست) های متعددی در مورد ارزیابی محتوای آموزشی بررسی شد و در نهایت، با توجه به شاخص های ارزیابی محتوایی، زبانی، روش شناختی و ساختاری دستور آموزشی و ملاک های رویکرد ارتباطی، بازبینه ای تلفیقی با 20 پرسش تهیه گردید. با بررسی بخش دستور آموزشی کتاب های مزبور دریافتیم که استفاده از رویکردهای صورت گرا و سادگی ساختاری، که هر دو از ویژگی های دستور آموزشی هستند، از نقاط قوت این کتاب ها محسوب می شود. همچنین، نتایج پژوهش حاضر نشان داد که «آموزش هم زمان گونه های نوشتاری و گفتاری در دوره های مقدماتی»، «استفاده نکردن از راهبردهای ارتباطی»، «تکلیف محور نبودن آموزش دستور»، «واقعی و معنادار نبودن تمرین ها»، «مکانیکی و غیر قابل انعطاف بودن ارائه ی دستور» و «عدم تناسب منطقی بین حجم اطلاعات اصلی و جانبی با در نظر گرفتن ماهیت گزینشی دستور آموزشی»، از نقاط ضعف این کتاب ها محسوب می شود. در پایان، با توجه به نتایج این بررسی، راهکارهایی برای رفع نارسایی های کتاب های مذکور در زمینه ی دستور آموزشی ارائه شده است.