مقایسه میزان و شدت پارگی مخاط بینی در دو روش داخلی و خارجی استئوتومی طرفی بینی با استفاده از اندوسکوپ

مناسب بودن استئوتومی طرفی داخلی یا خارجی در رینوپلاستی، هنوز مورد اختلاف نظر است.. هدف از این مطالعه مقایسه این دو تکنیک از نظر پارگی مخاط بینی می باشد.
در این کارآزمایی بالینی تصادفی، 30 نفر کاندید جراحی انتخابی بینی در مرکز آموزشی امام رضا تبریز طی مدت 12 ماه بررسی شدند. در هر بیمار استئوتومی خارجی در یک سمت بینی و استئوتومی داخلی در سمت دیگر بوسیله متخصصی که در هر دو روش تبحر داشت، بعمل آمد. بصورت ناآگاهانه از گروه بندی بیمار، محققی دیگر با استفاده از اندوسکوپی بینی پارگی های مخاطی بینی را یافته و اندازه آنها را در واحد میلی متر گزارش نمود.
در مجموع 30 بیمار، 10 مذکر و 20 مونث با سن متوسط 36/ 7±47/ 26 (30-20) سال وارد این مطالعه شدند. پارگی مخاط بینی در روش استئوتومی داخلی در تمام موارد گزارش شد، در حالی که در گروه استئوتومی خارجی این میزان 90% بود (24/0=p، مساوی 1/11نسبت بخت، 25/ 1-99/ 0=دامنه اطمینان 95%). میانه طول پارگی مخاطی در موارد با استئوتومی داخلی 9 میلی متر و در موارد با استئوتومی خارجی 4 میلی متر بود. این تفاوت از نظر آماری معنی دار بود (001/ 0>p). آنالیز داده ها بر اساس سن و جنس بیماران، ارتباط معنی داری را با فراوانی یا شدت پارگی مخاط بینی نشان نداد.
این مطالعه نشان داد که استئوتومی داخلی در بیماران تحت جراحی الکتیو بینی در مقایسه با تکنیک خارجی بطور معنی داری همراه با آسیب مخاط بینی شدیدتر است.