اکسی توسین می تواند ایندکس آپوپتوز را در بیضه موش صحرایی تحت ایسکمی-پرفوزیون مجدد حاد کاهش دهد

ایسکمی-پرفیوزیون مجدد خون مهمترین پاتوفیزیولژی پیچش بیضه بوده ویکی از اورژانس های اورولوژیک می باشد. شواهدی دال بر نقش اکسی توسین در ایسکمی-پرفوزیون مجدد دیده شده است.

هدف از این مطالعه بررسی این فرضیه بود که اکسی توسین می تواند ایندکس آپوپتوز را در بیضه موش صحرایی تحت ایسکمی-پرفوزیون مجدد کاهش دهد.

20 موش صحرایی بالغ نر به طور تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند: 1-گروه کنترل، 2-گروه ایسکمی- ریپرفیوژن (IR)، 3-گروه اکسی توسین (OT)، 4- گروه اکسی توسین بلافاصله بعد از القای ریپرفیوژن (OTA). ایسکمی به طریقه چرخش 720 درجه طناب اسپرماتیک در جهت عقربه های ساعت القا شد. سپس بعد از 2 ساعت با چرخش خلاف عقربه های ساعت، ریپرفیوژن برقرار گردید. بلافاصله بعد از القاء مجدد اکسی توسین به میزان µ/Kg 03/0 بصورت داخل صفاقی (IP) در گروه OTA تزریق شد. 3 ساعت بعد از جراحی، بیضه چپ جهت ارزیابی های: اسکور جانسون، ELISA، ایمونوهیستوشیمی و هیستومورفومتری به ترتیب به منظور تعیین ، بلوغ اسپرماتوژنز ، سطوح هورمون های جنسی، ایندکس آپوپتوز و مطالعات کمی برداشته شد.

نتایج نشان داد که در گروه IRعلاوه بر ادم و احتقان بافتی، نمره ی جانسون بطور معنی داری نسبت به گروه کنترل کاهش یافت(p=0.01) و ایندکس آپوپتوز به طور معنی داری افزایش یافت(P=0.001). تزریق OT در گروه OT+IR نمره ی جانسون را افزایش داد اما از نظر آماری معنی دار نبود. ضخامت اپیتلیوم ژرمینال به طور معنی داری افزایش یافت(P=0.03)، همچنین ایندکس آپوپتوز در مقایسه با گروه IR به طور معنی داری کاهش یافت(P=0.04).به هرجهت تفاوت معنی داری در سطوح سرمی تستوتسرون،LH ،FSH در هیچ یک از گروه ها دیده نشد(P=0.07).

نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که اکسی توسین می تواند باعث کاهش ایندکس آپوپتوز و بهبود عوارض ناشی از ایسکمی-پرفوزیون مجدد حاد در بیضه موش صحرایی شود.