اثربخشی روش تصحیح نارساخوانی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر مبتلا به نارساخوانی

خواندن یکی از اساسی ترین مهارت های مورد نیاز در عصر حاضر است. بدیهی است که بروز اختلال در آن می تواند مشکلات زیادی را برای فرد مبتلا ایجاد کند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی روش آموزشی دیویس بر عملکرد خواندن دانش آموزان پسر مبتلا به نارساخوانی انجام شد.
این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. نمونه ای شامل 30 دانش آموز نارساخوان پسر پایه سوم ابتدائی شهر رشت به شیوه نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه های آزمایش و کنترل جایدهیه شدند. ابزارهای مورد استفاده، چک لیست شناسایی کودکان نارساخوان، فرم تاریخچه موردی (کریمی 1383)، مقیاس هوشی وکسلر کودکان و آزمون خواندن و نارساخوانی (کرمی نوری و مرادی، 1387) بود. روش دیویس (مشاوره موقعیت یابی و تسلط بر نماد) در 16 جلسه 30 دقیقه ای به صورت انفرادی بر روی گروه آزمایش انجام گرفت.
نتایج آزمون تحلیل کوواریانس نشان داد که روش آموزشی دیویس بر عملکرد حیطه های مختلف خواندن دانش آموزان نارساخوان تاثیر مثبت دارد (01/0> p).
استفاده از روش های آموزشی- ترمیمی اثرات مطلوبی بر عملکرد خواندن دانش آموزان نارساخوان دارد. نتایج به دست آمده تلویحات مهمی برای معلمان این دانش آموزان دارد که در مقاله مورد بحث قرار گرفته است.