تحلیل دقت روش های زمین آمار در تهیه پراکنش مکانی دمای هوا در مناطق کوهستانی (مطالعه موردی: حوزه آبخیز کارون)

فقدان ایستگاه های هواشناسی در نقاط مرتفع در مناطق کوهستانی، امکان استفاده از روش رگرسیون خطی در پهنه بندی دمای هوا در مقیاس های زمانی مختلف را با مشکل مواجه ساخته است. لذا در این مطالعه، به بررسی دقت روش های کریجینگ، کوکریجینگ و میانگین متحرک وزنی با توان های 2 و 3 در تهیه توزیع مکانی دمای هوا در مقیاس های ماهانه و سالانه در مقایسه با روش رگرسیون خطی پرداخته شده است. بدین منظور از داده های یک دوره آماری 25 ساله (1380-1355) استفاده شد. مقایسه نتایج با استفاه از شاخص های مجذور مربعات باقیمانده، دقت و انحراف و بررسی مفهوم فیزیکی مقادیر برآورد شده صورت گرفت. نتایج این مطالعه نشان داد استفاده از متغیر کمکی ارتفاع در روش کوکریجینگ میزان شعاع تاثیر را 28% افزایش داده است. همچنین، علیرغم بیش برآورد مقادیر دمای هوای ماهانه و سالانه با روش کریجینگ، اختلاف معنی داری در سطح پنج درصد بین شاخص های ارزیابی در دو روش کریجینگ و کوکریجینگ وجود نداشت. بررسی نتایج ارزیابی روش های منتخب، قابلیت دو روش مذکور در مقایسه با روش رگرسیون خطی در پهنه بندی دمای هوا در منطقه کارون را به اثبات می رساند. تحلیل نقشه های هم دمای ماهانه و سالانه با روش کریجینگ، کاهش مقادیر دمای هوا از نواحی شرقی به غربی را نشان می دهد.