ارزیابی نقش گردشگری روستایی در توانمندسازی اجتماعی روستایی (مورد مطالعه: روستای ده زیارت، شهرستان بوانات، استان فارس

به عقیده صاحب نظران، رسیدن به اهداف توسعه پایدار روستایی بدون مشارکت آحاد ساکنان این نواحی غیر ممکن خواهد بود. با وجود این، عوامل اجتماعی و فرهنگی مختلفی مانع حضور و مشارکت روستاییان در عرصه فعالیت های اجتماعی می شود. ایجاد توانمندی اجتماعی روستاییان، از طریق توسعه گردشگری، می تواند نقش مهمی در غلبه بر انگاره های توسعه نیافتگی و بهبود تعاملات و ارتباطات اجتماعی ساکنان این نواحی داشته باشد. بر همین اساس، هدف این پژوهش، بررسی نقش گردشگری روستایی در توانمندسازی اجتماعی ساکنان روستای ده زیارت از توابع شهرستان بوانات در استان فارس است. ماهیت این تحقیق کاربردی؛ روش اجرای آن توصیفی تحلیلی؛ و نوع آن، پیمایشی است. ساکنان روستای ده زیارت (دارای فعالیت گردشگری) و روستای چنارویه (فاقد فعالیت گردشگری) جامعه آماری این تحقیق را تشکیل می دهند. نمونه آماری این پژوهش از طریق فرمول کوکران و به تعداد 300 نفر (150 نفر از روستای ده زیارت و 150 نفر از روستای چنارویه) تعیین شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد گردشگری در توانمندسازی اجتماعی ساکنان روستای ده زیارت نقش بسزایی دارد، به طوری که نتایج آزمون تی مستقل بین دوگروهی بیانگر آن است که به لحاظ انسجام و همبستگی اجتماعی، دانش و مهارت اجتماعی، برون گرایی اجتماعی، ارتقای کیفیت زندگی، اعتماد به نفس، مشارکت و تعامل اجتماعی بین دو روستای ده زیارت و چنارویه تفاوت معناداری وجود دارد و تنها در مسئولیت پذیری اجتماعی و تعلق مکانی، تفاوت دو روستا معنا دار نیست.