مصرف پلاکت، اندیکاسیون ها، تریگر تزریق و پاسخ به درمان در بخش های ICUدو بیمارستان تهران

ترومبوسیتوپنی از عوارض شایع بیماران بستری در ICU است که سبب خونریزی، طولانی شدن زمان بستری و حتی مرگ بیماران می شود. تزریق پلاکت برای درمان یا پیشگیری از خونریزی در این بیماران مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به اهمیت این فرآورده، وضعیت موجود در مصرف پلاکت در ICU دو بیمارستان تهران مورد بررسی قرار گرفت.
در این مطالعه توصیفی، 380 بیمار بزرگسال ترومبوسیتوپنیک بستری در ICU از لحاظ اندیکاسیون تزریق پلاکت، تعداد واحدها و نوع فرآورده مصرفی، پاسخ به درمان بر اساس CCI و نوع تزریق بررسی شدند. نتایج توسط آزمون های t، کای دو و نرم افزار 16 SPSS تجزیه و تحلیل شدند.
از کل 380 بیمار، 124 نفر(2/ 32%) مورد تزریق پلاکت قرار گرفتند. به 60 بیمار(4/ 48%) پلاکت به صورت درمانی و به 64 بیمار(6/ 51%) به صورت پیشگیرانه تزریق شد. 30 بیمار(2/ 24%) از پلاکت آفرزیس و 94 مورد (8/ 75%) از پلاکت همولوگ RDP استفاده کردند. اختلاف تریگر تزریق پیشگیرانه پلاکتی /L 109 * 4 ± 33 و تریگر تزریق درمانی /L 109 * 8 ± 58 معنادار بود(04/ 0 p =). تریگر تزریق در گروه آفرزیس (/L 109 * 19) به طور معناداری کمتر از گروه همولوگ(/L 109 * 55) بود(01/ 0= p).
برای بیماران بستری در ICU اغلب تزریق پلاکتی برای پیشگیری استفاده می شود و نه برای درمان. بیش از نیمی از بیماران بستری در ICU که تزریق پلاکت داشته اند، از ایجاد افزایش شمارش پلاکتی به دنبال تزریق پلاکت، ناتوان هستند.