مروری برآیین تعلیم و تربیت اسلامی در آموزش پزشکی

دین اسلام با نگرشی الهی گونه به انسان و فلسفه ی حیات، هندسه ی تعلیم و تربیت خویش را بر اساس نظامی کارآمد و جامع بنا کرده است و تمام ابعاد وجودی انسان را مبتنی بر آموزه های وحیانی (قرآن و روایات) به رشد و بلوغ می رساند. بنابراین، شخص «انسان» به عنوان محور نظام تربیتی اسلام جایگاه ویژه ای را به خود اختصاص داده و در جغرافیای شریعت از قداست خاصی برخوردار است.در این میان، پیگیری آیین تعلیم و تربیت اسلامی در عرصه ی آموزش پزشکی که یکی از دو بعد اصلی انسان یعنی «بعد جسمانی» را هدف تلاش خویش قرار داده است، موضوع حائز اهمیتی است که رد پای آن را باید در متون اولیه ی دینی یعنی آیات و روایات جست وجو کرد. استادان و دانشجویان اصلی ترین زیربناهای علم و دانش هستند و تهذب و توانمندی آن هاست که سعادت و شکوه معنوی، اخلاقی و علمی یک جامعه را رقم می زند. البته نقش دانشگاه های علوم پزشکی را در آموزش جوانان مستعد و تربیت متخصصان برای نظام سلامت جامعه، به عنوان مقدمه ی ضروری توسعه ی پایدار کشور، نباید فراموش کرد و این در صورتی محقق می شود که استاد توانمند و با انگیزه، حضور و کوشش کافی در امر پرورش و آموزش داشته باشد. آن چه پژوهش حاضر وجه همت خود ساخته است، مروری بر اصول و آیین ویژه ای است که معلمان مشتاق برای تربیت انسان های کارآمد و شاگردان این عرصه به آن ها نیازمند بوده و توفیق ایشان در نیل به اهداف بلند و مقدس تعلیم و تربیت، در گرو آشنایی، رعایت و مراقبت همیشگی از آن هاست.