اثر کاربرد سیلیسیم در افزایش مقاومت به شوری با کاهش تنش اکسیداتیو در گیاه علف بره نئی Festuca arundinacea

این مطالعه با هدف بررسی تاثیر سیلیسیم در افزایش تحمل به شوری گیاه علف بره نئی انجام شد. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی و با دو عامل شوری شامل دو سطح صفر و 100 میلی مولار کلرید سدیم و سیلیسیم شامل سه سطح صفر، 75/ 0، 5 /1 میلی مولار به صورت سیلیکات سدیم بود که به محلول هوگلند اضافه شد. شوری سبب کاهش رشد گیاهان شد و تغذیه سیلیسیم به ویژه در تیمار 75/ 0 میلی مولار سبب بهبود رشد و افزایش وزن تر و خشک کل گیاهان گردید. تیمار شوری موجب افزایش یون سدیم و کاهش یون های پتاسیم، آهن و کلسیم بخش هوایی گیاهان شد، اما تیمار سیلیسیم مقدار سدیم را کاهش و میزان آهن را افزایش داد. فعالیت آنزیم های پراکسیداز محلول، پراکسیداز دیواره ای و پلی فنل اکسیداز در گیاهان تحت شوری کاهش یافت، ولی سیلیسیم موجب افزایش فعالیت این آنزیم ها گردید. شوری سبب کاهش میزان کلروفیل ها، کارتنوئیدها و گزانتوفیل و محتوای پروتئین های محلول و افزایش میزان پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپید شد. برعکس، کاربرد سیلیسیم به ویژه در سطح 75/0 میلی مولار محتوی کلروفیل ها، کارتنوئیدها، گزانتوفیل و پروتئین های محلول را افزایش و محتوی پراکسید هیدروژن و پراکسیداسیون لیپید را کاهش داد. همچنین میزان نشت الکترولیت ها از غشاهای زیستی برگ گیاهان تحت شوری نسبت به شاهد افزایش یافت، در حالی که سیلیسیم باعث کاهش میزان نشت الکترولیت ها از غشا گردید. این نتایج نشان می دهد که تیمار سیلیسیم به ویژه در سطح 75/0 میلی مولار با کاهش میزان سدیم و افزایش فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان سبب کاهش تنش اکسیداتیو شد که در کاهش پراکسیداسیون لیپید و نشت الکترولیت ها منعکس است. در نتیجه رشد گیاهان تحت شوری با کاربرد سیلیکون افزایش یافت.