ارتباط بین دریافت ریبوفلاوین و بروز علائم میگرن: مروری بر متون موجود بین سال های 1994 تا 20142014

میگرن یک بیماری مزمن است که سالانه 6 درصد از مردان و 18 درصد از زنان را در سراسر جهان تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری یک اختلال معمول در دوران کودکی و بزرگسالی می باشد. مطالعات نشان داده اند که دریافت ریبوفلاوین می تواند در کاهش علائم میگرن نقش مهمی داشته باشد. لذا، هدف مطالعه حاضر مروری بر پژوهش های انجام گرفته در زمینه ارتباط بین دریافت ریبوفلاوین و بروز علائم میگرن می باشد.

این مطالعه مروری با جستجو در پایگاه های اطلاعاتی PubMed،Scopus، Science Direct و Web of Science و با استفاده از کلید واژه های:«migraine»، «headache»، «riboflavin» و «vitamin B2» صورت گرفت. در این مقاله مطالعات کارآزمایی بالینی، مقطعی، آینده نگر و گذشته نگر انتشار یافته بین سال های 1994 تا 2014 مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعاتی که میگرن را با معیارهای IHS تشخیص داده و بر روی انسان انجام شده بودند وارد مطالعه شده و مقالاتی که به زبان غیر انگلیسی بودند و مطالعاتی که هدف اصلی آن ها سردرد بود از مطالعه خارج شدند.

از مجموع 76 مقاله یافت شده، تجزیه و تحلیل نهایی بر روی 7 مقاله صورت گرفت. مطالعات بررسی شده بر روی بزرگسالان نشان دادند که مکمل ریبوفلاوین در دوزهای بالا(400 میلی گرم) علاوه بر بهبود علائم، می تواند یک نقش پروفیلاکتیک یا پیشگیری کننده در پیشرفت حملات میگرنی نیز داشته باشد. مطالعات انجام شده در کودکان نشان داد که مصرف 400 میلی گرم ریبوفلاوین باعث بهبود علائم میگرن می گردد، اما دریافت دوزهای پایین تر آن مثل 200 میلی گرم و 50 میلی گرم، هیچ تاثیر معنی داری در علائم میگرن نداشت.

ریبوفلاوین در دوزهای بالا(400 میلی گرم) احتمالا باعث کاهش علائم میگرن در بزرگسالان و کودکان می شود. اما به علت مطالعات اندکی که در این زمینه صورت گرفت، انجام مطالعات بیشتر توصیه می شود.