پاسخ های متفاوت اینترلوکین 10 و کورتیزول به سه نوع فعالیت ورزشی

انواع فعالیت های ورزشی می توانند موجب بروز پاسخ های مختلف سیستم ایمنی و هورمونی بدن انسان شوند. هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثرات حاد سه نوع فعالیت ورزشی استقامتی، مقاومتی و موازی بر غلظت سرمی اینترلوکین 10و کورتیزول و شمار لوکوسیت ها در مردان جوان فعال بود.

بیست مرد جوان سالم و فعال (میانگین سنی66/2±69/21 سال، شاخص توده بدنی 89/1±92/21، درصد چربی 05/3±49/14)، داوطلبانه به عنوان نمونه آماری این پژوهش، به صورت تصادفی به سه گروه فعالیت استقامتی (7 نفر)، فعالیت مقاومتی (6 نفر)، فعالیت موازی (7 نفر) تقسیم شدند. پروتکل هر سه فعالیت همزمان در مدت 45 دقیقه انجام شد. قبل، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت، غلظت سرمی اینترلوکین 10 و کورتیزول با روش الایزا اندازه گیری و شمارش لوکوسیت ها انجام شد. آنالیز داده ها با استفاده ازآزمون های تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری، آنالیز واریانس یک طرفه و تعقیبی LSD و آزمون تی زوجی با سطح معنی داری P <0.05 استفاده شد.

سطح سرمی اینترلوکین 10 در هر سه دوره زمانی، بین سه نوع ورزش استقامتی، مقاومتی و موازی تفاوت معنی داری داشت. پاسخ کورتیزول بلافاصله پس از ورزش و نیز یک ساعت بعد، بین سه نوع فعالیت ورزشی تفاوت معنی داری را نشان داد. همچنین، شمار لوکوسیت ها بلافاصله پس از ورزش بین سه نوع فعالیت تفاوت معنی داری داشت(P<0.05).

پاسخ های اینترلوکین 10، کورتیزول و لوکوسیت ها به ورزش، به نوع فعالیت بستگی دارد. همچنین ترکیب فعالیت های مقاومتی و استقامتی (به صورت موازی) می تواند موجب پاسخ هایی متفاوت از هر دو نوع فعالیت شود و تا حدودی موجب تعدیل در پاسخ ها می شود.