کیفیت زندگی و بررسی میزان اثربخشی بازتوانی در بهبود ابعاد آن بعد از آنژیوپلاستی عروق کرونر بیماران در شهر قم

بیماری قلبی از شایعترین علل مرگ و میر در دنیا و از علل مهم کاهش فعالیت فیزیکی و انجام کارهای روزانه است. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر بازتوانی بر ابعاد کیفیت زندگی بیماران قلبی به دنبال آنژیوپلاستی عروق کرونر می باشد.
این پژوهش به صورت کارآزمایی بالینی در بخش بازتوانی بر روی 96 بیمار قلبی شهر قم که آنژیوپلاستی عروق کرونر انجام دادند صورت گرفت. نیمی از این تعداد در گروه آزمون و بقیه در گروه کنترل قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه کیفیت زندگی از کلیه بیماران، قبل و بعد از بازتوانی، در گروه مورد و شاهد گرفته شد. داده ها به کمک نرم افزار SPSS نسخه 18 و از طریق شاخصهای آمار مرکزی و نیز توزیع فروانی و همچنین آزمونهای تی مستقل، تی مزدوج و نیز کای مربع در سطح معنی داری 05/ 0> تجزیه و تحلیل شد.
از مجموع 96 بیمار، میانگین سنی آنان در گروه آزمون 09/ 9±21/ 57 سال و در گروه کنترل 89/ 10±03/ 57 سال بود و در مجموع 8/ 70 درصد بیماران مرد و بقیه زن بودند. ارتباط معنی داری بین بازتوانی قلبی و کیفیت زندگی و زیر مجموعه های آن به جز عملکرد جسمی مشاهده گردید (p<0.001). همچنین میانگین اختلاف نمرات کیفیت زندگی و شش مورد از هشت زیر مجموعه کیفیت زندگی میان گروه کنترل و آزمون در قبل و بعد از بازتوانی معنیدار بود.
به نظر میرسد بازتوانی قلبی بعد از عمل آنژیوپلاستی عروق کرونر در افزایش کیفیت زندگی بیماران نقش دارد.