ایمونوتراپی غیرفعال با آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B سودوموناس آئروژینوزا در مدل موش سوخته

سویه های پاتوژن سودوموناس آئروژینوزا دارای یک فلاژل قطبی می باشند که برای تحرک، چسبندگی، تهاجم و ترشح فاکتورهای بیماری زایی مورد نیاز است. هدف از این مطالعه، بررسی اثر پیش گیری و درمان با آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B در مدل موش سوخته بود.
126 موش به 18 گروه تزریقی با رژیم های مختلف آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B تقسیم شدند. عفونت با تزریق زیر پوستی سویه های PAO1 و PAK سودوموناس آئروژینوزا در ناحیه سوخته ایجاد شد. مرگ و میر گروه ها به مدت یک هفته تحت نظر گرفته شد. هم چنین فعالیت عملکردی آنتی بادی ضد فلاژلین نوترکیب تیپ B با انجام تست مهار حرکت و سنجش اپسونوفاگوسیتوز مورد بررسی قرار گرفت.
ایمونوتراپی با آنتی سرم خرگوشی سبب افزایش قابل ملاحظه (71/ 85 درصد) بقای موش های در چالش با سویه هومولوگ PAO1 در مقایسه با کنترل بافر فسفات سالین شد. میزان مرگ و میر موش های آلوده به سویه هترولوگ PAK، 57/28 درصد بود. این آنتی بادی مرگ ناشی از فاگوسیتوز سویه همولوگ را افزایش داد، اما صرفا تاثیر کمی بر سویه هترولوگ داشت.
ایمونوتراپی غیر فعال سبب حفاظت موش های سوخته در چالش با سویه هومولوگ گردید، اما کارایی کمتری در برابر سویه هترولوگ داشت