تاملی سایبرنتیک بر مدل تصمیم گیری هسته ای جمهوری اسلامی ایران

در سال های اخیر سیاست هسته ای ایران، یکی از بحث انگیزترین مسائل روابط بین الملل بوده؛ به گونه ای که در اغلب نشست های سران کشورها به رغم عدم حضور ایران، از آن سخن به میان آمده است. برخی بر این باورند که سیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایران و نحوه تصمیم گیری در خصوص انتخاب گزینه های بدیل را نمی توان بر پایه نظریه های رایج تصمیم گیری یا «پارادایم تحلیلی» تفسیر و تبیین کرد؛ لذا نیازمند به کارگیری نظریه های جدید و اتکا به رویکردهای تصمیم گیری متفاوت هستیم.
در نوشتار حاضر با معرفی و تشریح اصول و مفروضه های «نظریه سایبرنتیک تصمیم» نشان داده می شود که این چارچوب نظری از قدرت تبیین بیشتری در مقایسه با سایر رهیافت ها به منظور بررسی سیاست هسته ای جمهوری اسلامی ایران برخوردار است. نویسندگان بر این باورند که در چاچوب نظریه سایبرنتیک، تمرکز بر متغیر حیاتی «دستیابی به چرخه سوخت هسته ای» اصل رفتاری جمهوری اسلامی ایران در سیاست هسته ای بوده است.