مقایسه اثر کاربرد کلرهگزیدین 2%، سدیم آسکوربات 10%، اتانول70% و باندینگ تاخیری بر استحکام باند برشی کامپوزیت به مینای بلیچ شده

این مطالعه با هدف بررسی اثر کلرهگزیدین 2%، اتانول 70% و سدیم آسکوربات 10% بعد از انجام بلیچینگ روی استحکام باند برشی کامپوزیت به مینا و مقایسه آن با به تعویق انداختن زمان ترمیم کامپوزیت به مدت یک هفته انجام شد.
90 دندان سانترال به 6 گروه مساوی تقسیم شدند: گروه 1- بدون بلیچینگ. گروه 2- بلیچینگ با کربامید پراکساید 45% به مدت 45 دقیقه. گروه 3- بلیچینگ + یک هفته نگهداری نمونه ها در آب مقطر. در گروه 4، 5 و 6 بعد از بلیچینگ به ترتیب 1 میلی لیتر کلرهگزیدین 2%، اتانول 70% و سدیم آسکوربات 10% برای 15 دقیقه قرار داده شد. استوانه های کامپوزیتی روی سطح باکال قرار گرفتند. نمونه ها تحت تاثیر 1000 سیکل حرارتی قرار گرفته و تست استحکام باند برشی انجام شد. نوع شکست زیر استریومیکروسکوپ بررسی و از هر گروه یک نمونه زیر میکروسکوپ الکترونی بررسی شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS19 و تست آماری ANOVA و Ben (Bon) Ferroni آنالیز شد.
استحکام باند برشی در گروه های بلیچ شده (2، 3، 4، 5 و 6) نسبت به گروه کنترل منفی (1) به طور معنی داری کاهش یافت.آزمون Bonferroni نشان دهنده اختلاف معنی داری بین گروه های مورد آزمایش (6 و 5 و 4 و 3) و کنترل منفی (1) نبود. (P-value به ترتیب 000/1، 081/0، 069/0 و 000/1) ولی نسبت به گروه کنترل مثبت (گروه 2) معنی دار بود. (P-value به ترتیب 001/0>، 007/0، 009/0 و 001/0>) تگ های رزینی زیر میکروسکوپ الکترونی در گروه 2 کم و نازک و در گروه 3، 4، 5 و 6 بیشتر و منظم تر بودند. تعداد شکست های ادهزیو در گروه 2 بیشتر بود.
بلیچینگ با کربامید پراکساید و باند فوری کامپوزیت باعث کاهش استحکام باند برشی می شود. سدیم آسکوربات 10% و تعویق انداختن باند به مدت یک هفته به منظور بهبود استحکام برشی باند کامپوزیت به مینای بلیچ شده موثرتر بود.