بررسی فراوانی میزان دی باندینگ براکت ارتودنسی Creative و عوامل مرتبط با آن در بیماران یک مرکز خصوصی در سال های 91-1380

هدف از این مطالعه توصیفی طولی تعیین نوع دندان هایی که بیشتر دچار شکست باند براکت شده اند بود و بررسی رابطه شکست باند براکت در این دندان ها با عوامل مداخله گری چون سن بیمار، نوع مال اکلوژن و جنس، در بیماران یک مرکز خصوصی انجام شد.
برای تعیین حجم نمونه ابتدا با استفاده از Pilot study، تعداد 20 پرونده از بیماران بررسی شد و با توجه به نتیجه به دست آمده حجم نمونه حداقل 576 بیمار تعیین شد. با استفاده از روش Kaplan-Meier متوسط زمان باقی ماندن براکت در هر دندان به طور جداگانه محاسبه شد. جهت بررسی اثر سن، جنس و نوع مال اکلوژن دندانی و متوسط زمان باقی ماندن براکت بر روی هر دندان به طور جداگانه از مدل Cox Regression استفاده شد. کلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS20 انجام گردید.
نتایج نشان دادند که درصد شکست ناخواسته باند براکت ها برای هر دندان متفاوت بود و تنها در دندان های پنج در هر دو فک با مال اکلوژن ارتباط معنی دار داشت (037/0 P= و 004/0 P=).
در دندان های پنج فک بالا بیشترین درصد شکست ناخواسته باند براکت در مال اکلوژن CL II و در دندان های پنج فک پایین در مال اکلوژن CL I بود. در بقیه دندان ها فاکتورهای سن، جنس، مال اکلوژن روی شکست ناخواسته باند براکتشان تاثیر نداشت.