بررسی فراوانی علایم بالینی، دموگرافیک و آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوکلئوز عفونی در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان

سندروم منونوکلئوز عفونی، یک بیماری حاد است که اغلب در اثر عفونت اولیه با ویروس اپشتین بار ایجاد می شود. با توجه به شیوع بالا وگسترش جهانی این سندروم و طیف وسیع علایم بالینی و آزمایشگاهی آن و نیز محدود بودن مطالعات مربوط به آن در کشور، مطالعه ی حاضر در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان انجام شد.
این مطالعه، یک مطالعه ی توصیفی بود که در سال 1392 در بیمارستان الزهرای (س) اصفهان به انجام رسید. جامعه ی آماری مورد مطالعه، بیماران با تشخیص نهایی بالینی و سرولوژیک سندروم منونوکلئوز عفونی بستری شده در بخش های عفونی اطفال و بزرگسالان این مرکز طی سال های 91-1380 بودند. کلیه ی بیمارانی که در طی این مدت در این بیمارستان بستری شده بودند، از نظر علایم بالینی، آزمایشگاهی و عوارض بررسی شدند. اطلاعات بیماران به وسیله نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
در مجموع 49 بیمار، 25 نفر (51 درصد) مرد و 24 نفر (49 درصد) زن با میانگین سنی 6/9 ±2/21 سال و دامنه ی 44-3 سال، مورد بررسی قرار گرفتند. عموم علایم و نشانه های مشاهده شده در این بیماران بر حسب گروه های سنی اختلاف معنی دار نداشت. تب (8/89 درصد)، گلودرد (6/81 درصد)، بلع دردناک (1/55 درصد) و لرز (9/42 درصد) شایع ترین علایم و فارنژیت اگزوداتیو (9/93 درصد)، لنفادنوپاتی موضعی (3/63 درصد) و اسپلنومگالی (7/34 درصد) شایع ترین نشانه ها در این بیماران بود.
بر اساس این مطالعه، به نظر می رسد که شیوع علایم، نشانه ها و یافته های آزمایشگاهی در بیماران مبتلا به سندروم منونوکلئوز عفونی در بیمارستان آموزشی الزهرای (س) اصفهان، مشابه آمارهای جهانی است. اما با توجه به نقایص این مطالعه و عدم وجود مطالعه ی مشابه در سطح کشور جهت مقایسه و نیز با توجه به محدود بودن این مطالعه به یک مرکز، لازم است جهت تعیین دقیق تر اپیدمیولوژی این سندروم، مطالعات وسیع تر در سایر مراکز کشور انجام گیرد.