بررسی مقایسه ای عوامل خطر ارگونومیک تهدید کننده ی جراحان اعصاب در دو وضعیت ایستاده و نشسته در حین عمل جراحی کرانیوتومی

جراحان اعصاب حین عمل جراحی کرانیوتومی که در دو وضعیت نشسته و ایستاده انجام می شود، به دلیل به درازا کشیدن عمل و حفظ یک وضعیت ثابت حین عمل، در صورت عدم وضعیت گیری صحیح، می توانند مستعد مشکلات عضلانی- اسکلتی مختلف باشند. با توجه به این که تا زمان اجرای این پژوهش، مطالعه ی عینی با استفاده از روش های علمی بر روی وضعیت جراحان اعصاب حین عمل کرانیوتومی صورت نگرفته بود، پژوهش حاضر با هدف مقایسه ی عوامل خطر ارگونومیک جراحان اعصاب حین عمل جراحی کرانیوتومی به روش عینی در دو وضعیت ایستاده و نشسته به انجام رسید.
طی یک مطالعه ی مقطعی، با مراجعه به اتاق عمل، از 20 وضعیت ایستاده و 20 وضعیت نشسته ی جراحان اعصاب در حین انجام عمل، عکس برداری شد و با استفاده از ابزار آنالیز (QEC (Quick exposure check و (REBA (Rapid entire body assessment، خطر ابتلا به مشکلات عضلانی- اسکلتی در سه گروه کم، متوسط و بالا در آنان تعیین و طبقه بندی شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل گردید.
درصد کلی خطر ابتلا به اختلالات عضلانی- اسکلتی نیز در دو وضعیت ایستاده و نشسته به ترتیب 06/ 10 ± 39/ 36 و 70 /6 ± 60/ 31 درصد بود و تفاوت دو گروه، معنی دار نبود (090/ 0 = P). سطح مواجهه با استفاده از ابزار REBA در دو وضعیت ایستاده و نشسته به ترتیب دارای میانگین 52/ 1 ± 00/ 6 و 90/ 0 ± 63/ 3 بود و طبق آزمون t، اختلاف دو وضعیت در این ابزار، معنی دار بود (001/ 0 > P).
جراحان مغز و اعصاب در حین اعمال جراحی کرانیوتومی چه در وضعیت ایستاده و چه در وضعیت نشسته، دارای سطح مواجهه ی متوسطی در نواحی مختلف بدن مانند شانه/بازو، مچ دست/دست و گردن هستند که این خطر، در وضعیت ایستاده بالاتر می باشد. از این رو، پیشنهاد می گردد، ضمن انجام مطالعات بیشتر و با حجم نمونه ی بالاتر و در سطح وسیع تر، نسبت به تامین تجهیزات و امکانات کافی برای کاهش خطر مواجهه با عوامل زمینه ساز اختلالات اسکلتی- عضلانی در جراحان اقدام شود و نسبت به ارتقای سطح دانش پزشکان در این زمینه در دوره های بازآموزی، گردهمایی ها و همایش ها اقدام گردد.