سینمای ایران در سینمای غرب (تحلیلی از فیلم سینمایی طبیب «بوعلی سینا»)

از ویژگی های جهان بینی غرب، خودبرتر بینی ذاتی آن است. این خصیصه، در همه ابعاد قابل بررسی است. یکی از حوزه هایی که نگرش و الگوهای فرادستانه غرب را بازتاب می دهد، فضای رسانه ای و محتوای آن است. سینما یکی از ابزارهای مهم و قدرتمند در بازنمایی”خود“و”دیگران“بوده است. کشورهای غربی با بهره گیری از این ابزار نه تنها به تولید و بازتولید اسطوره های غرب متمدن می پردازند، که همواره کلیشه های”غیر“نامتمدن را چارچوب بندی می کنند. فیلم سینمایی طبیب، همانند فیلم های بسیار دیگری که صنایع رسانه ای غرب در این راستا تولید و پخش کرده اند، این بار موضوع چندبعدی دیگری را به تصویر کشیده است. ایران، اسلام، و ابن سینا (به عنوان نمونه ای از نخبگان ایرانی) در این فیلم بازنمایی شده اند. این موضوعات در قالب نشانه شناسی مورد تحلیل قرار گرفته اند و آنچه ماحصل این پژوهش است، افزون بر جعل و تحریف تاریخ از سوی سازندگان فیلم و روایت، نمایشی از غرب ذاتا برتر و دیگران ذاتا پست تر است.