عوامل اجتماعی موثر بر میزان قانون گریزی در روابط اجتماعی (مورد مطالعه: افراد 18 سال به بالای ساکن شهر شیراز)

هدف از این تحقیق، بررسی عوامل اجتماعی موثر بر میزان قانون گریزی در روابط اجتماعی در شهر شیراز است. این تحقیق به روش پیمایشی انجام گرفته است. نمونه گیری از نوع خوشه ایچند مرحله ای بوده و داده ها با استفاده از پرسشنامه، از یک نمونه 377 نفری از افراد بالای 18 سال شهر شیراز، با استفاده از پرسشنامه محقق ساخته گردآوری شده است. چارچوب نظری این تحقیق ترکیبی از نظریه های جامعه شناسی آنومی دورکیم و مرتون است، که شش فرضیه با استفاده از نظریه های مذکور تدوین شد. یافته-های تحقیق نشان داد که 50 درصد از افراد مورد مطالعه، میزان قانون گریزی در حد زیاد، در روابط اجتماعی داشتند. همچنین از بین فرضیه ها، دو مورد آن رد شد، علاوه بر آن فرضیه اول مربوط به ویژگی های جمعیت شناختی شامل، سن، جنس و وضعیت تاهل بود که تنها رابطه جنس و میزان قانون گریزی در روابط اجتماعی معنادار شد، به این معنی که مردان بیش از زنان در روابط اجتماعی قانون گریزی داشتند.
با استفاده از روش رگرسیونی چند متغیره گام به گام، مهم ترین متغیرهای مستقل، میزان مواجهه با پاداش و تنبیه مناسب، احساس تعلق اجتماعی و محدودیت منابع و امکانات شناخته شد، به طوری که مواجهه کمتری با پاداش و تنبیه قانونی داشتند، احساس تعلق اجتماعی کمتر داشتند و بر محدودیت منابع و امکانات بیشتر تاکید نمودند، قانون گریزی بیشتری داشتند، در مجموع این متغیرها 24 درصد از تغییر در متغیر وابسته را تبیین نمودند.