برآورد غلظت آلاینده های 10 PM و 2.5 PM در کلان شهر تهران با استفاده از داده های سنجنده مودیس ماهواره های آکوا و ترا

آلودگی هوا یکی از مهمترین مشکلات زندگی شهری و شهرهای پرجمعیت است. از جمله مسائل مهم برای کاهش و مقابله با این مشکل، برآورد و تخمین میزان آلودگی هواست. از سنجنده ها با توجه به نوع کاربرد آن ها می توان برای این کار استفاده کرد. معمول ترین این سنجنده ها، سنجنده مودیس می باشد که بر روی دو ماهواره ترا و آکوا نصب شده است. سنجنده مودیس به علت تعداد باندهای طیفی زیاد، محدوده باندهای طیفی باریک، تصویربرداری روزانه از سطح زمین، رایگان و در دسترس بودن تصاویر آن، می تواند به عنوان بهترین انتخاب برای برآورد میزان آلودگی، به خصوص ذرات معلق باشد. در این تحقیق ازداده های 20 ایستگاه زمینی که در سطح شهر تهران سنجش آلاینده ها را در هرساعت از شبانه روز انجام می دهند برای یک بازه 85 روزه (4 مهر الی 29 آذر سال 1391)، استفاده شده است. این ایستگاه ها به طور منظم در سطح شهر تهران پراکنده نشده اند به طوری که در بعضی مناطق ایستگاه ها تراکم بالا داشته و در بعضی مناطق ایستگاهی برای سنجش وجود ندارد. بنابراین ماهواره ها با توجه به پوشش پیوسته سطح زمین از نظر مکانی و زمانی می توانند مکمل خوبی برای برآورد غلظت آلاینده ها باشند. در این مقاله دقت برآورد غلظت آلاینده های PM10 و PM2.5 حاصل از مقادیر عمق نوری هواویزهای محصولات MOD04 و MYD04 سنجنده مودیس مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان داد یک رابطه خطی بین عمق نوری هواویز و غلظت PM10 و PM2.5 (که در ایستگاه های زمینی اندازه گیری می شود) وجود دارد. نتایج حاصل میزان همبستگی نسبتا بالا 67/0 الی 81/0 بین داده های دورسنجی و زمینی را نشان می دهد. داده های عمق نوری هواویز در برآورد غلظت آلاینده های PM10 نسبت به غلظت آلاینده های PM2.5 موفق تر عمل کرد.