تحلیلی بر رویکرد توسعه مهارتهای پژوهشی و انتقال پذیر در چارچوب برنامه های دکتری در سطح اروپا

با شکل گیری چشم اندازهای نوین توسعه در قالب ایجاد جوامع دانشی و اقتصاد دانش بنیان در کشورهای مختلف و ضرورت تامین منابع انسانی موردنیاز برای تحقق چنین اهدافی، بازتعریف سیاستهای کلان برای دوره های تحصیلات تکمیلی در نظام آموزش عالی امری کاملا ضروری است. بر این اساس دوره های دکتری باید پاسخ گوی تقاضای بازار کار بخشهای متفاوت جامعه باشند. شاید بتوان اهمیت بخشیدن به مهارتهای دانش آموختگان برای پاسخ گویی مناسب به نیازهای بازار کار را از مهمترین شاخصه های دوره های نوین تحصیلات تکمیلی برشمرد که به شیوه پژوهشی ارائه می شوند. در برنامه های نوین دکتری در سطح دانشگاه های کشورهای توسعه یافته به ویژه دانشگاه های اروپایی کسب تجربه دانشجو ازطریق آموزش مهارتهای پژوهشی و انتقال پذیر برای بهبود پیشرفت در تحصیل و توسعه حرفه ای ها در آینده شغلی اهمیت برجسته ای دارد. این مقاله ضمن معرفی مهارتهای عمومی و انتقال پذیر، به مرور انواع مهارتهای پژوهشی، که از جایگاه ویژه ای در دوره های تحصیلات تکمیلی برخوردارند، می پردازد. سپس از مهارتهای انتقال پذیر بحث می شود و به نمونه هایی از این مهارتها اشاره شده است. آنگاه موضوع آموزش مهارتها مورد توجه واقع شده و فنون تدریس مورد استفاده در این زمینه بیان شده است. در بخش بعدی، مقاله به ذکر تجاربی از آموزش مهارتها در دوره های دکتری در برنامه مهندسی و تجارب اروپایی در این خصوص می پردازد. بخش پایانی مقاله نگاهی به ضعف جایگاه آموزش مهارتهای انتقال پذیر برنامه های دکتری در ایران و ضرورت پرداختن به این موضوع به ویژه در قالب دوره های دکتری پژوهش محور دارد که اخیرا در دانشگاه های ایران اجرایی شده است.