آوران های اختصاصی و غیر اختصاصی تالاموکورتیکال به ناحیه قشر حسی در ارتباط با ویسکر موش های مبتلا به هیپوتیروئید مادرزادی

هورمون های تیروئیدی اهمیت زیادی در توسعه و تکامل سیستم عصبی مرکزی بر عهده دارند. هیپوتیروئیدی مادرزادی ممکن است بر سازمان بندی آوران های اختصاصی و غیر اختصاصی تالاموکورتیکال به ناحیه قشر در ارتباط با ویسکر (Whisker) تاثیرگذار باشد.
هیپوتیروئیدی مادرزادی از طریق اضافه کردن پروپیل تیواوراسیل (Propylthiouracil یا PTU) با دوز ppm 25 به آب آشامیدنی موش های صحرایی از روز 16 بارداری تا 60 روزگی آن ها ایجاد گردید. حیوانات باردار به دو گروه طبیعی و مبتلا به هیپوتیروئید مادرزادی تقسیم شدند. از ردیاب رتروگرادی WGA-HRP (Wheat germ agglutinin-horseradish peroxidase) جهت تزریق به ناحیه قشری ویسکر استفاده شد.
پس از تزریق ردیاب، نورون های نشان دار شده در هسته رله کننده اختصاصی شکمی- خلفی- میانی (Ventral posterior medial یا VPM) و هسته های غیر اختصاصی تالاموسی شامل مرکزی- جانبی (Centrolatral یا CL)، مرکزی- میانی (Centromedial یا CM)، شکمی- میانی (Ventromedial یا VM)، خلفی- میانی (Posteromedial یا PO) و رئونین (Reunion یا Re) مشاهده شد. تعداد نورون های نشان دار شده در هسته های VPM (05/0 > P) و PO (01/0 > P) تالاموس کاهش معنی داری در گروه هیپوتیروئید مادرزادی در مقایسه با گروه طبیعی نشان داد. تعداد نورون های نشان دار شده در هسته های CL، CM، VM و Re در گروه هیپوتیروئید مادرزادی اختلاف معنی داری با گروه طبیعی نداشت.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که الگوی پروجکشن های تالاموکورتیکال از هسته های VPM و PO تالاموس به قشر بارل در هیپوتیروئید مادرزادی تغییر می کند.