تمایز سلول های بنیادی مزانشیمی مشتق از بافت چربی انسان به سلول های انسولین ساز

دیابت نوع یک یا دیابت وابسته به انسولین، یک بیماری خودایمنی است که در آن سلول های بتای پانکراس توسط سیستم ایمنی تخریب می شوند و تاکنون روش شناخته شده ای برای درمان آن یافت نشده است. سلول های بنیادی مزانشیمی (Mesenchymal stem cells یا MSCs) سلول های پر توان و خود تجدیدپذیر و قادر به تمایز بافت های مزودرمی هستند. این توانایی توجه محققین را به این سلول ها به عنوان ابزار درمانی جلب نموده است. هدف این مطالعه، بررسی تمایز سلول های بنیادی مشتق از بافت چربی (Adipose tissue-derived stem cells یا ASCs) انسان به سلول های انسولین ساز (Insulin-producing cells یا IPCs) با استفاده از حداقل عوامل تمایزی بود تا بتوان منبع سلولی مناسبی را جهت درمان بیماری دیابت تهیه نمود.
ASCs توسط آسپیره لیپوساکشن جمع آوری شد و القای تمایز طی دو مرحله صورت گرفت. در مرحله پیش تمایز از محیط کم گلوکز حاوی نیکوتین آمید، بتامرکاپتواتانول و 20% FBS (Fetal Bovin Serum) و در مرحله تمایز از محیط پرگلوکز، نیکوتین آمید و بتامرکاپتواتانول بدون FBS استفاده گردید. بررسی تمایز سلول ها با استفاده از آزمایش مورفولوژی، رنگ آمیزی دیتیزون (Dithizone یا DTZ) و RT-PCR (Reverse transcription polymerase chain reaction) انجام گرفت. برای ارزیابی عملکرد سلول های تمایز یافته، میزان ترشح انسولین آن ها با روش ELISA اندازه گیری گردید.
در پایان مرحله تمایز، تغییرات مورفولوژیک با میکروسکوپ اینورت مشاهده شد. سلول های تمایز یافته با DTZ رنگ گرفت. نتایج آزمایش RT-PCR، ژن های انسولین، 1-PDX (Pancreatic duodenal homeobox)، 4-PAX و 2-GLUT (Glucose transporter type 2) را بیان کرد. علاوه بر این، تولید انسولین در سلول های تمایز یافته به روش ELISA مورد تایید قرار گرفت.
ASCs انسان را می توان به کمک حداقل عوامل تمایزی به IPCs تبدیل نمود.