کاربرد روش MI-GEE در مقایسه دو روش درمانی برای زنان بیشتر از 50 سال مبتلا به استئوآرتریت شدید زانو

استئوآرتریت شدید زانو در زمره یکی از 5 بیماری قرار دارد که بیشترین سهم را در ایجاد ناتوانی در زنان و مردان غیر بستری سالمند دارد. در این پ‍ژوهش دو روش درمانی در زنان گروه سنی 75-50 سال مورد مقایسه قرار گرفتند.
در این پژوهش تعداد 40 بیمار زن در گروه سنی 75-50 سال که به استئوآرتریت شدید زانو مبتلا بودند، مورد مطالعه قرار گرفتند. پس از تصادفی سازی در دو گروه با تعداد یکسان، روش درمان معمول برای گروه اول(کنترل) و روش درمان معمول همراه با کشش مفصلی برای گروه دوم (مورد) در نظر گرفته شدند. متغیر پاسخ در این مطالعه، شدت درد بیماران بود که به صورت دو حالتی(شدید، ضعیف) و در 10 جلسه درمانی مورد سنجش قرار گرفت. به علت وجود داده های گم شده، داده ها به روش رگرسیونی multiple-imputation-based generalized estimating equations (MI-GEE) و به کمک نرم افزار R مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج به صورت نسبتهای شانس و فواصل اطمینان مربوطه گزارش شده اند.
در مدل رگرسیونی چند متغیره، ارتباط معنی دار آماری بین روش درمان و شدت درد بدست امده است. نسبت شانس درد در روش درمان معمول همراه با اعمال کشش مفصلی نسبت به روش درمان معمول برابر 28/0می باشد(65/0=12/0CI: %95).
درمان معمول همراه با اعمال کشش مفصلی درمقایسه با درمان معمول سبب کاهش معنی دار درد بیماران مبتلا به استئوآرتریت شدید زانو می گردد.