مدارهای نفوذ و اقدام اسرائیل علیه ایران

رژیم صهیونیستی از زمان پیروزی انقلاب اسلامی و به منظور مهار سیاست های ضد اسرائیلی آن تلاش کرده است تا از یک سو با حضور در محیط پیرامونی جمهوری اسلامی، حوزه منطقه ای ایران را ناامن و نامطمئن گرداند و از سوی دیگر با رهگیری سیاست های ایران در محیط پیرامونی خود، حلقه های اتصال منطقه ای ایران را با آسیب مواجه گرداند در این میان تل آویو با فرصت ها و محدودیت هایی مواجه می باشد.
جمهوری آذربایجان در طول حدود سه دهه گذشته به دلیل ارتباطات قدیمی خانواده علی اف با سران رژیم صهیونیستی و هراس آن از تاثیرپذیری شیعیان این کشور از انقلاب اسلامی ایران در معرض نفوذ و سیاست های مقابله جویانه اسرائیل قرار داشته است. در عین حال درباره این ارتباط و تداوم آن مباحث مختلفی که توام با اغراق هم بوده صورت گرفته است.
کشور سودان از اولین کشورهای افریقایی بود که سقوط یک رژیم عرب وابسته به غرب و روی کار آمدن یک دولت اسلام گرا را در سال 1364 تجربه کرد. این کشور به دلیل وسعت، جمعیت، موقعیت اقتصادی و راه داشتن به دریای سرخ به زودی به تهدیدی مهم برای تل آویو تبدیل شد. زمانی که جنبش حماس در سرزمین های اشغالی فلسطین سر برآورد، دولت خارطوم به یکی از مهم ترین پشتیبانان آن تبدیل شد و از این رو رفتار سیاسی و امنیتی دولت سودان زیر ذره بین اسرائیلی ها قرار گرفت و به چندین نوبت حمله یکجانبه هوایی ارتش این رژیم علیه مناطقی در سودان منجر شد.
این پژوهش در پی آن است تا میزان نفوذ و یا اثرگذار، رژیم صهیونیستی بر روند سیاسی امنیتی در دو کشور آذربایجان و سودان بررسی کند و به خصوص در این دو کشور آنچه مرتبط با منافع و امنیت ملی ایران است را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهد.