مطالعه تاثیر اندازه فیزیکی کلینوپتیلولیت بر بافتشناسی کبد، خصوصیات لاشه و میزان فعالیت آنزیم های خون جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده شده با آفلاتوکسین

به منظور بررسی اثرات تیمارهای مختلف بر عملکرد جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین، تعداد 512 قطعه جوجه خروس گوشتی به طور تصادفی به 8 گروه آزمایشی با 64 قطعه جوجه تقسیم شد. جوجه ها از سن 7 الی 42 روزگی پرورش داده شد. تیمارها شامل جیره غیرآلوده به آفلاتوکسین، جیره آلوده و بدون کلینوپتیلولیت و جیره های آلوده مکمل شده با کلینوپتیلولیت بود. در دوره رشد و کل دوره پرورش، جوجه های تغذیه شده با جیره های غیرآلوده به آفلاتوکسین بیشترین نسبت راندمان پروتئین و انرژی را نشان داد و کمترین نسبت راندمان پروتئین و انرژی در پرندگان تغذیه شده با جیره های آلوده به آفلاتوکسین و بدون زئولیت بود. استفاده از کلینوپتیلولیت به مقدار 3 درصد با اندازه ذرات 1 تا 2 میلی متر در جیره های آلوده به آفلاتوکسین، در مقایسه با جیره آلوده به آفلاتوکسین و بدون زئولیت، سبب بهبود نسبت راندمان پروتئین و انرژی شد (05/0P<). آلودگی خوراک به آفلاتوکسین سبب افزایش درصد وزن نسبی کبد شد (05/0P<). بیشترین میزان فعالیت آنزیم های آسپارتات ترانس آمیناز و آلکالین فسفاتاز در خون جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره آلوده به آفلاتوکسین و کمترین میزان فعالیت آسپارتات ترانس آمیناز و آلکالین فسفاتاز در خون جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره غیرآلوده به آفلاتوکسین مشاهده شد. استفاده از کلینوپتیلولیت از افزایش میزان فعالیت آلکالین فسفاتاز ایجاد شده در اثر آلودگی خوراک به آفلاتوکسین ممانعت کرد (05/0P<). به طور کلی می توان نتیجه گیری کرد که مکمل سازی جیره آلوده به آفلاتوکسین با کلینوپتیلولیت، اثرات مثبتی بر نسبت راندمان انرژی و پروتئین و میزان فعالیت آنزیم های خون جوجه های گوشتی دارد.