کعبه و مدینه النبی از نگاه دینی شاعران معاصر عرب (نمونه های موردی، بدولی الجبل - عمر ابوریشه و احمد شوقی)

کعبه و مدینه النبی،درشعر معاصرعربی،مورد اهتمام بوده وشاعران با به کار گیری مفاهیم مختلف در صدد تبیین جایگاه حرمین شرفین به عنوان رمز وحدت و مقاومت، برآمده اند.
توجه به میراث دینی،تاریخی از جمله منابع پژوهشی اصیل است که شاعران معاصر عرب در آثار خود بدان تمسک جسته اندکه هدف، جملگی، انتقال مفاهیم به معنای واقعی والگوپذیری و پندگیری خویش و مخاطبان است،لذا شاعردراندیشه انجام رسالت خویش ضمن تبیین جایگاه این اماکن مقدس، برای اثبات دلبستگی و احساسات دینی به حرمین شریفین، آن دو را با اصطلاحاتی چون: نور، رحمت، قلب، و با به کارگیری صنایعی مانند: تکرار،تقدیم،تاخیر و... بیان می دارد تا از این رهگذر، منادی اصلاح اجتماعی عصر خویش باشد.
گفتار حاضر به روش توصیفی _تحلیلی اصطلاحات به کار رفته،درباره حرمین شریفین را به عنوان نمونه های موردی در اشعار بدوی الجبل،احمد شوقی و عمر ابوریشه مورد بررسی قرار داده است.از این توصیفات برمی آیدکه زیباترین مظاهرانگیزشی توصیفشان،برافراشتن پرچم دین خدادرسایه هدایت و وحدت امت اسلامی است.