نگاهی به شروح عرفانی مهر نبوت

مهرنبوت از جمله معجزه های حضرت محمد (ص) به شمار می آید که بیش از همه مورد توجه عارفان قرار گرفته است. اصلی ترین مساله این مقاله بررسی شرح ها و تفاسیر عارفان مسلمان از این مهر و پیوند آن با مهمترین مضامین عرفانی در طول دو سنت عرفانی اول و دوم است. با نگاهی به نحوه توجه صوفیه متقدم از جمله حلاج (د: 309 ق) به این مهر دیده می شود که در ابتدا شرح و تفسیر ظاهر این مهر نزد آنان مطرح است و با ظهور ابن عربی، تفاسیر جای خود را به تاویلات می دهد و نظریه توحید وجودی زمینه ای برای طرح مهمترین تعالیم عرفانی از جمله بحث قوس نزول و صعود و حضرات الهیه را فراهم می سازد. در دوران میانی تصوف، بزرگانی همچون سعدالدین حمویه، ابن عربی و ابن ترکه اصفهانی با ترسیم دوایر توحید وشرح و نگارش آثاری مستقل در این باره هر کدام به نوعی جایگاه انسان کامل و مقام ختمیت رادر توحید مشخص کرده اند. در سده های متاخر جلال الدین محمد مجدالاشراف(د: 1331ق)از عارفان ذهبیه کبرویه با استفاده از همین مبانی و به مدد کشف و شهود، شرح و ترسیمی از مهر نبوت ارایه داده است. تفسیر جهان شناسه عارفان از مهر نبوت و ارتباط آن با ختم نبوت و ولایت از سوی عارفان شیعی از مهمترین یافته های این نوشتار به حساب می آید.