تحلیل روند تغییرات کیفی منابع آب زیرزمینی با استفاده از آزمون های ناپارامتری، مطالعه موردی: دشت های دهگلان و قروه، استان کردستان، ایران

بررسی روند تغییرات کیفی منابع آب، اثر قابل توجهی بر برنامه ریزی و مدیریت پایدار منابع آب در هر منطقه دارد. در پژوهش حاضر، از آزمون های ناپارامتری مان-کندال (مرسوم) و اسپیرمن برای تحلیل روند توزیع زمانی و مکانی تغییرات کیفی منابع آب زیرزمینی دشت های دهگلان و قروه استان کردستان طی سال های 1390-1371 استفاده شد. در این راستا، متغیرهای هیدروژئوشیمیایی شامل مجموع کاتیون ها، مجموع آنیون ها، TH، EC، Na+، SO4-2، Na، Mg+2، TDS، SAR، Ca+2 and HCO-3 در خرداد (پر آب) و شهریور (کم آب) تحلیل شدند. برای سری های زمانی، خط روند با استفاده از تخمینگر سن استخراج شد و روش وزن دهی عکس فاصله برای مشاهده روند مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان داد که ماکزیمم شیب روند در سطح معنی داری 95 درصد در ایستگاه صندوق آباد (دشت دهگلان) و ایستگاه مبارک آباد (دشت قروه) مربوط به متغیر ECاست. همچنینECدر بخش های جنوب و شمال شرقی دشت های دهگلان و قروه افزایش یافته است. علاوه بر این آزمون های من-کندال و اسپیرمن توانایی خوبی در تعیین روند در سطح معنی داری تایید شده نشان دادند.